शोभा कही ना जाए

धुन- कवाली

( तेरी, छवि है प्यारी, मेरी मईया शेरोंवाली ।
तेरे दर पे, आए जो सवाली,
मुड़ता नहीं, वो खाली ।
जो रखते तेरे पे, विश्वास हैं माँ,
तूँ पूरी करती, उनकी आस है माँ ।
दुनिया के, भटके लोगों की,
तेरे दर पे बुझती, प्यास है माँ ॥ )

शोभा कही ना जाए, हे मईया शेरोंवाली ॥
तूँ जग से है निराली, हे मईया मेहरोंवाली ॥
शोभा कही ना जाए...

सर पे सजी है चुनरी, भत्तों पे करती छाया ॥
तेरी मांग में है टीका, सारे जग को है लुभाया ॥
तेरे केश काले बादल ॥ दुष्टों पे घटा काली ॥
शोभा कही ना जाए...

माथे की तेरी बिंदीआ, सूरज को है नचाती ॥
तेरे कानों में है बाली, चंदा को है रिझाती ॥
तेरे नाक में है नथनी ॥ वो है भाग्यशाली ॥
शोभा कही ना जाए...

तेरा मुखड़ा है सलोना, जग में उजाला करता ॥
ममता से मुस्कुराना, सब को प्रसन्न करता ॥
दीवाना कर दिया है ॥ सूरत है भोली भाली ॥
शोभा कही ना जाए...

साढ़ी का रंग गूढ़ा, भत्तों पे चढ़ गया है ॥
ये लाल लाल चूड़ा, बाहों में चढ़ गया है ॥
हाथों पे लगी मेहंदी ॥ छाई है लाली लाली ॥
शोभा कही ना जाए...

पांवों की तेरी पायल, सुर मीठे घोल जाती ॥
वो प्यारी छोटी बिछीया, चुपके से बोल जाती ॥
मुझसे से अलग नहीं है ॥ हृदय में रहने वाली ॥
शोभा कही ना जाए...

हे सिंहवाहिनी दुर्गे, सजी अस्त्र शस्त्र धारे ॥
इक हाथ में कमल है, शंख दूजे में विराजे ॥
माँ वरदानी हस्त तेरा ॥ आशीष देने वाली ॥
शोभा कही ना जाए...
अपलोडर- अनिलरामूर्तिभोपाल

ਸ਼ੋਭਾ ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ
=============
ਧੁਨ- ਕਵਾਲੀ

( ਤੇਰੀ ਛਵੀ ਹੈ ਪਿਆਰੀ,
ਮੇਰੀ ਮਈਆ ਸ਼ੇਰੋਂ ਵਾਲੀ ।
ਤੇਰੇ ਦਰ ਪੇ, ਆਏ ਜੋ ਸਵਾਲੀ,
ਮੁੜ੍ਹਤਾ ਨਹੀਂ, ਵੋਹ ਖ਼ਾਲੀ ।
ਜੋ ਰੱਖਤੇ, ਤੇਰੇ ਪੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਮਾਂ,
ਤੂੰ ਕਰਤੀ ਪੂਰੀ, ਉਨ ਕੀ ਆਸ ਹੈ ਮਾਂ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਕੇ, ਭਟਕੇ ਲੋਗੋਂ ਕੀ,
ਤੇਰੇ, ਦਰ ਪੇ ਬੁਝਤੀ, ਪਿਆਸ ਹੈ ਮਾਂ ॥ )

ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ, ਹੇ ਮਈਆ ਸ਼ੇਰੋਂ ਵਾਲੀ ॥
ਤੂੰ, ਜੱਗ ਸੇ ਹੈ ਨਿਰਾਲੀ, ਹੇ ਮਈਆ ਸ਼ੇਰੋਂ ਵਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਸਰ ਪੇ ਸਜੀ ਹੈ ਚੁੰਨਰੀ, ਭਕਤੋਂ ਪੇ ਕਰਤੀ ਛਾਇਆ ॥
ਤੇਰੀ ਮਾਂਗ ਮੇਂ ਹੈ ਟੀਕਾ, ਸਾਰੇ ਜਗ ਕੋ ਹੈ ਲੁਭਾਇਆ ॥
ਤੇਰੇ ਕੇਸ਼, ਕਾਲੇ ਬਾਦਲ ॥ ਦੁਸ਼ਟੋਂ ਪੇ, ਘਟਾ ਕਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਮਾਥੇ ਪੇ ਤੇਰੀ ਬਿੰਦੀਆਂ, ਸੂਰਜ ਕੋ ਹੈ ਨਚਾਤੀ ॥
ਤੇਰੇ ਕਾਨੋ ਕੀ ਹੈ ਬਾਲੀ, ਚੰਦਾ ਕੋ ਹੈ ਰਿਝਾਤੀ ॥
ਤੇਰੇ ਨਾਕ ਮੇਂ, ਹੈ ਨੱਥਨੀ ॥ ਵੋਹ ਹੈ, ਭਾਗਿਆਸ਼ਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਤੇਰਾ ਮੁੱਖੜਾ ਹੈ ਸਲੋਨਾ, ਜੱਗ ਮੇਂ ਉਜਾਲਾ ਕਰਤਾ ॥
ਮਮਤਾ ਸੇ ਮੁਸਕਰਾਨਾ, ਸਬ ਕੋ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰਤਾ ॥
ਦੀਵਾਨਾ, ਕਰ ਦੀਆ ॥ ਸੂਰਤ ਹੈ, ਭੋਲ਼ੀ ਭਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਸਾੜ੍ਹੀ ਕਾ ਰੰਗ ਗੂੜ੍ਹਾ, ਭਕਤੋਂ ਪੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਹੈ ॥
ਯੇਹ ਲਾਲ ਲਾਲ ਚੂੜਾ, ਬਾਂਹੋਂ ਮੇਂ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਹੈ ॥
ਹਾਥੋਂ ਪੇ, ਲਗੀ ਮਹਿੰਦੀ ॥ ਛਾਈ ਹੈ, ਲਾਲੀ ਲਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਪਾਵੋਂ ਕੀ ਤੇਰੀ ਪਾਇਲ, ਸੁਰ ਮੀਠੇ ਘੋਲ੍ਹ ਜਾਤੀ ॥
ਵੋਹ ਪਿਆਰੀ ਛੋਟੀ ਬਿਛੀਆ, ਚੁਪਕੇ ਸੇ ਬੋਲ ਜਾਤੀ ॥
ਮੁਝ ਸੇ, ਅਲੱਗ ਨਹੀਂ ਹੈ ॥ ਹਿਰਦੇ ਮੇਂ, ਰਹਿਣੇ ਵਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਹੇ ਸਿੰਹ ਵਾਹਿਣੀ ਦੁਰਗੇ, ਸਜੀ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤਰ ਧਾਰੇ ॥
ਏਕ ਹਾਥ ਮੇਂ ਕਮਲ ਹੈ, ਸ਼ੰਖ ਦੂਜੇ ਮੇਂ ਵਿਰਾਜ਼ੇ ॥
ਮਾਂ ਵਰਦਾਨੀ, ਹਸਤ ਤੇਰਾ ॥ ਆਸ਼ੀਸ਼, ਦੇਣੇ ਵਾਲੀ ॥
ਸ਼ੋਭਾ, ਕਹੀ ਨਾ ਜਾਏ...

ਅਪਲੋਡਰ- ਅਨਿਲਰਾਮੂਰਤੀਭੋਪਾਲ