भूल भुलेखे जदों साडी याद आवे, सानु याद कर लई
गुफा विच बैठी ये जे दिल घबराए तेरा, ते सानु याद कर लई

अस्सी तेरे बच्चे दस सानु क्यूं बिसरियां,
सुनी ना पुकार साडी, जदों वी पुकारया ।
जदों तेरे कन्नां तक साडी वाज़ जाए, सानु याद कर लई माँ
भूल भुलेखे जदों साडी याद आए...

माए तेरे दीद दियां अखियाँ प्यासियां,
कदों तक रैन गियाँ दिलां च उदासियाँ ।
एदे कोलों पहेलां मेरी सांस टूट जाये, सानु याद कर लई
भूल भुलेखे जदों साडी याद आए...

जींद जान माए अस्सां तेरे लेखे लई ए,
रानिये नी क्यूं नहीं होंदी साडी सुनवाई ए ।
मंदिरां च आके कोई टल खडकाए, सानु याद कर लई
भूल भुलेखे जदों साडी याद आए...

ज़िन्दगी दी बड़ी मेरी तेरे ही सहारे माँ
डोब दे या ला दे ऐनू खुद ही किनारे माँ ।
‘चंचल’ दी बेडी जदों हिचकोले खाए, सानु याद कर लई
भूल भुलेखे जदों साडी याद आए...



ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਯਾਦ ਆਏ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ
ਗੁਫਾ ਵਿਚ ਬੈਠੀਏ ਜੇ ਦਿਲ ਘਬਰਾਏ ਤੇਰਾ
ਗੁਫਾ ਵਿਚ ਬੈਠੀਏ ਜੇ ਦਿਲ ਘਬਰਾਏ
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ, ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ...

ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਬੱਚੇ ਦੱਸ, ਸਾਨੂੰ ਕਿਓਂ ਵਿਸਾਰਿਆ
ਸੁਣੀ ਨਾ ਪੁਕਾਰ ਸਾਡੀ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੁਕਾਰਿਆ
ਕਦੀ ਤੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਤਕ, ਸਾਡੀ ਆਵਾਜ਼ ਜਾਏ
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ, ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ...

ਮਾਏਂ ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਦੀਆਂ, ਅੱਖੀਆਂ ਪਿਆਸੀਆਂ
ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਰਹਿਣਗੀਆਂ, ਦਿਲਾਂ ਚ ਉਦਾਸੀਆਂ
ਏਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੀ, ਆਸ ਟੁੱਟ ਜਾਏ
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ, ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ...

ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਮਾਏਂ ਅਸਾਂ, ਤੇਰੇ ਲੇਖੇ ਲਾਈ ਏ
ਰਾਣੀਏ ਕਿਓਂ ਨੀ ਹੁੰਦੀ, ਸਾਡੀ ਸੁਣਵਾਈ ਏ
ਮੰਦਿਰਾਂ ਚ ਆ ਕੇ ਕੋਈ, ਟੱਲ ਖੜਕਾਏ
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ, ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ...

ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਬੇੜੀ ਮੇਰੀ, ਤੇਰੇ ਹੀ ਸਹਾਰੇ ਮਾਂ
ਡੋਬ ਦੇ ਜਾਂ ਲਾ ਦੇ ਤੂੰ, ਖੁਦ ਹੀ ਕਿਨਾਰੇ ਮਾਂ
ਚੰਚਲ ਦੀ ਬੇੜੀ ਜਦੋਂ, ਹਿਚਕੋਲੇ ਖਾਏ
ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਈ, ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ...