जितना दिया मुझे मालिक ने,इतनी मेरी औकात नही थी,
एहे करम है मेरे बाबा का,वरना मुझ में तो ऐसी कोई बात ना थी,

मेरी ना कोई औकात सी,बाबे दी किरपा हो गई॥
कल कुज वी नही सी पले,आज हर था बल्ले बल्ले॥
गल्लिया दी चुगदा खाक सी,रहमत दी वखरा हो गई
मेरी ना कोई औकात सी.........

दर दर तो मिलिया ठोकरा,मंगिया सी कुज ना मिलदा॥
जोगी बिना ना जानिया,दुखड़ा किसे ने दिल दा ॥
किसमत दे जंजीरे खुले,ओह दिन कदे ना भूले, ॥
मादे बड़े हालत सी,रोशन एहे ज़िन्दगी हो गई
मेरी ना कोई औकात सी.........

पुछिया किसे ना सारा,पल पल मैं अथरू करे ॥
खुद बाबा जी ने आन के,कुज कह गिया गली बाती ॥
ओह करमा वाली रात सी,खबरे ओह किदरे खो गई ॥
मेरी ना कोई औकात सी.........

सचिया एहे गल्ला सारिया,चुठी कोई गल ना कीती ॥
युवराज शर्मा गोल्डी,दसदे ने अपनी बीती ॥
कोई दिन सी ख्सीया आडिया,आज घूमिये कारा गाड़िया ॥
किस्मत वी बड़ी चलाक सी,रोंने सी जेह्ड़े रो गई
मेरी ना कोई औकात सी.........


ਜਿਤਨਾ ਦੀਆ ਮੁਝੇ ਮਲਿਕ ਨੇ, ਇਤਨੀ ਮੇਰੀ ਔਕਾਤ ਨਾ ਥੀ ,
ਇਹ ਕਰਮ ਹੈ ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਕਾ,ਵਰਨਾ ਮੁਝ ਮੇ ਤੋਂ ਐਸੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਾ ਥੀ,

ਮੇਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਸੀ, ਬਾਬੇ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਹੋ ਗਈ॥
ਕੱਲ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੱਲੇ, ਅੱਜ ਹਰ ਥਾਂ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ॥
ਗਲੀਆਂ ਦੀ ਚੁੱਗਦਾ ਖ਼ਾਕ ਸੀ, ਰਹਿਮਤ ਦੀ ਵਰਖਾ ਹੋ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਸੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਦਰ ਦਰ ਤੋਂ ਮਿਲੀਆਂ ਠੋਕਰਾਂ, ਮੰਗਿਆਂ ਸੀ ਕੁਝ ਨਾ ਮਿਲਦਾ॥
ਜੋਗੀ ਬਿਨਾ ਨਾ ਜਾਣਿਆ, ਦੁੱਖੜਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦਿਲ ਦਾ ॥
ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਜਿੰਦਰੇ ਖੁੱਲੇ, ਉਹ ਦਿਨ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲੇ॥
ਮਾੜੇ ਬੜੇ ਹਾਲਤ ਸੀ, ਰੋਸ਼ਨ ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਹੋ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਸੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਪੁੱਛੀਆਂ ਕਿਸੇ ਨਾ ਸਾਰਾਂ, ਪਲ ਪਲ ਮੈਂ ਅੱਥਰੂ ਕੇਰੇ ॥
ਖੁਦ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਆਣ ਕੇ, ਪੂੰਝੇ ਸੀ ਅੱਥਰੂ ਮੇਰੇ॥
ਸੁਪਨੇ ਚ ਆਕੇ ਰਾਤੀ, ਕੁਝ ਕਹਿ ਗਿਆ ਗੱਲੀ ਬਾਤੀ ॥
ਉਹ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਸੀ, ਖਬਰੇ ਉਹ ਕਿਧਰੇ ਖੋ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਸੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਸੱਚੀਆਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸਾਰੀਆਂ, ਝੂਠੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਕੀਤੀ ॥
ਯੁਵਰਾਜ ਸ਼ਰਮਾ ਗੋਲਡੀ, ਦੱਸਦੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੀਤੀ ॥
ਕੋਈ ਦਿਨ ਸੀ ਘਸੀਆਂ ਅੱਡੀਆਂ, ਅੱਜ ਘੁੰਮੀਏ ਕਾਰਾਂ ਗੱਡੀਆਂ ॥
ਕਿਸਮਤ ਵੀ ਬੜੀ ਚਲਾਕ ਸੀ, ਰੋਣੇ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਰੋ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਸੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,