मेरा पौणाहारी उड्डदा ऐ, विच पौणा दे,
जेहड़ा साह देंदा ऐ, सहनु साड़े साह बनके l
मोरां ते बैठन दा तां, एक बहाना ऐ,
ओह ते उड जांदा ऐ, हवावां विच हवा बनके l

साहाँ बखशन वाले दा, पौणाहारी विच वासा ऐ,
किन्ने लऐ ते लैने ने, ओहदे हथ खाता ऐ ll
सुर सागर, पुछ के वेख जरा, उस कीड़े नु,
पथरां विच, जेहड़ा बैठा खुद, गवाह बन के,
मेरा पौणाहारी उड्डदा ऐ.......

इक इक साह, वडमुला मिलदा, लख करोड़ी ना,
की करने जे, धुर अन्दर तक, सुरती जोड़ी न ll
जद मुक्क जानी, मनी सागर तों, पूँजी सुआंसा दी,
मिट्टी नाल मिटटी, होना अंत सुआह बनके,
मेरा पौणाहारी उड्डदा ऐ.........

तू क्यों ढाहवे, मस्जिद मैं क्यों, ढाहवां मंदिर नु,
आ जा, रल के पढ़िए, इक दूजे दे अंदर नु ll
जद पता, ओहदे हथ डोर, तेरियां साहाँ दी,
तूँ खुद ही बन्दियां, बह गया आप, खुदा बन के,
मेरा पौणाहारी उड्डदा ऐ.........

ਮੇਰਾ ਪੌਣਾਹਾਰੀ, ਉੱਡਦਾ ਏ ਵਿੱਚ, ਪੌਣਾਂ ਦੇ,
ਜੇਹੜਾ ਸਾਹ ਦੇਂਦਾ ਏ, ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ, ਸਾਹ ਬਣਕੇ l
ਮੋਰਾਂ ਤੇ, ਬੈਠਣ ਦਾ ਤਾਂ ਇੱਕ, ਬਹਾਨਾ ਏ,
ਉਹ ਤੇ ਉੱਡ ਜਾਂਦਾ ਏ, ਹਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਹਵਾ ਬਣ ਕੇ ll

ਸਾਹਾਂ, ਬਖਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਦਾ, ਪੌਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਸਾ ਏ,
ਕਿੰਨੇ ਲਏ, ਤੇ ਲੈਣੇ ਨੇ, ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਖਾਤਾ ਏ ll
ਸੁਰ ਸਾਗਰ, ਪੁੱਛ ਕੇ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ, ਉਸ ਕੀੜੇ ਨੂੰ,
ਪੱਥਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜੇਹੜਾ, ਬੈਠਾ ਖੁਦ, ਗਵਾਹ ਬਣ ਕੇ l
ਮੇਰਾ ਪੌਣਹਾਰੀ ਉੱਡਦਾ ਏ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਇੱਕ ਇੱਕ ਸਾਹ, ਵਡਮੁੱਲਾ ਮਿਲਦਾ, ਲੱਖ ਕਰੋੜੀ ਨਾ,
ਕੀ ਕਰਨੇ ਜੇ, ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ, ਸੁਰਤੀ ਜੋੜੀ ਨਾ ll
ਜਦ ਮੁੱਕ ਜਾਣੀ, ਮਣੀ ਸਾਗਰ ਤੋਂ, ਪੂੰਜੀ ਸੁਆਸਾਂ ਦੀ,
ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ, ਹੋਣਾ ਅੰਤ, ਸੁਆਹ ਬਣ ਕੇ l
ਮੇਰਾ ਪੌਣਹਾਰੀ ਉੱਡਦਾ ਏ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਤੂੰ ਕਿਓਂ ਢਾਹਵੇ, ਮਸਜਿਦ ਮੈਂ ਕਿਓਂ, ਢਾਹਵਾਂ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ,
ਆ ਜਾ ਰਲ ਕੇ, ਪੜੀਏ ਇੱਕ, ਦੂਜੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ll
ਜਦ ਪਤਾ, ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਡੋਰ, ਤੇਰਿਆਂ ਸਾਹਾਂ ਦੀ,
ਤੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਬੰਦਿਆਂ, ਬਹਿ ਗਿਆ ਆਪ, ਖੁਦਾ ਬਣ ਕੇ l
ਮੇਰਾ ਪੌਣਹਾਰੀ ਉੱਡਦਾ ਏ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ਅਪਲੋਡਰ- ਅਨਿਲ ਰਾਮੂਰਤੀ ਭੋਪਾਲ